යලි නොඑමි…

මට ඕනේ අතුරුදහන් වෙන්න..
කාටවත් දැන ගන්න බැරිවෙන්න
හිටපු තැන අමතක
ඉන්න තැන නොදන්න
සිහින් සුළඟක පාව ගොස්
මීදුමක අතුරුදහන් වෙන්න…
හිත කොනිති නොගැසෙන
හිත කොනිති නොගසන
නොදන්නා තැනක
අතරමං වෙන්න..
ආයෙමත් ආපහු නො එන්න..

-මඟ හැරුණු ඇමතුම-

නුඹේ මඟ හැරුණු ඇමතුම
‘මඟ හැරුණු ඇමතුම්’ කවුළුවෙන්
රතු එළියක් දල්වගෙන
වරින් වර මූණට එබෙන..
නොදැක්කා සේ අහක බැලු විට
හිතේ එක පුංචි ඉඩකට
නිය තුඩින් පහරක් ගසන
තවත් චුට්ටක් බලන් ඉන්නට
තිබුනෙ නැති දැයි
එක තැනක් පහුරු ගාමින්
පුරුදු හඬකින් විමසන
පෙරළා ඇමතුමක් දෙන්නැයි
හීන් හඬකින් මුමුණන
ඉලක්කම් එක එක ඔබමින්
යලි යලිත් මකන…
‘නුඹේ මඟ හැරුණු ඇමතුම’
අද නින්ද උදුරාගෙන ගිය..

පළමු හාදුව…

එදින සිට
ඔබට වෙන්වූ ඉඩ
මියෙන තුරු
නොවෙනස්ව
මගේ හිත තුල…

මතක…

 

නිහඬ කළු අඳුරු
අතීතයක වුව
සමහර මතක ඇත
ගිනි පුළිඟු මෙන්
සතුට දල්වන…

~ජීවිතය~

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ජීවිතය තුල
සමහර දවස් ඇත
ජීවත් වෙන බව දැනුණ..

ඒ හැම දවසකම
සෙවනැල්ලක්ව
නුඹ මා ලඟ සිටිය..

ඉතිං මම
නුඹට නම දෙමි
‘ජීවිතය’.

පුළුවන්ද..?

අහසකට පුළුවන්ද
වළාකුළු එකින් එක
ගනන් කර බලන්නට..?

ගඟුලකට පුළුවන්ද
නැගෙන රැලි
හැමදාම නවතන්න?

තරුවකට පුළුවන්ද
සඳක් වී
රැයට එළියක් දෙන්න..?

කඳුලකට පුලුවන්ද
බිම වැටෙන්නේ නැතිව
ඇස් අගින් වියැලෙන්න..?

~පියවර හඬ~

ඔයාගේ උපන් දිනේ ලංවෙද්දින් මම කාඩ් එකක් ගත්තා..
සුදු පාට පසු බිමක දම්පාට මල් පොකුරක් සහිත..

කිසිම දෙයක් නොලියා..
මම කිව්වේ….මගේ නම නොලියා..
එව්වේ මම කියලා කාටවත් දැන ගන්න බැරි වෙන්න..
ඔයාට එවන්න හිතාගෙන..
ඒ කිව්වේ කොහොම හරි ලැබෙන්න සලස්වන්න හිතාගෙන..
ඔයාට උනත් සමහරවිට අඳුර ගන්න බැරිවෙයි, ඒ කාඩ් එක එව්වේ මම කියලා..
මොකද මම ලියුම් කවරේ ඔයාගේ නම ලියන්න හිතාගෙන හිටියේ ඉංග්‍රීසි අකුරු වලින්..
ඒක වඩාත් හොඳයි..
අකුරු හරි පැහැදිලි..
ලස්සනක් ගැන හිතන්න මහන්සි වෙන්න ඕනේ නෑ එච්චරම..ඇත්තම කිව්වොත් ලිපිනය ලියද්දින් මගේ අත වෙව්ලන බව මම දැන ගෙන හිටියා

ඔයාගේ ඔෆිස් එකේ ලිපිනය මම දැන ගෙන හිටියා.. නිතරම වගේ වැඩක් යොදාගෙන මම එතනින් ආවා ගියා..

ඒ හින්දා සිකියුරිටි එකට බාර දෙන්නත් තිබුනා ඔයාට දෙන්න කියලා..
පිට නම විතරක් ලියලා ..

ආයෙමත් ප්‍රශ්නයක් ආවා..
නම ලියනවද ,තනතුර ලියනවද.. ? කියලා.

රාජකාරි ලිපියක් වගේ උනත් යවන්න පුලුවන්..
බුක් ෂොප් එකකට ගිහින් කහ පාට හරි දුඹුරු පාට හරි ලොකු ලියුම් කවරයක් ගන්න විතරයි තියන්නේ..
ඕන නම් මුද්දරේට වැඩියෙන් රුපියල් කීපයක් වැයවෙයි
ආපසු ලිපිනයක් නොලියා ඉන්නයි මම කොහොමත් මුල ඉදලම හිතාගෙන හිටියේ.
මොකද ආපසු ලිපිනයක් ලියන්නේ, ලිපිය ලබන කෙනාට ඒක නොලැබෙයිද කියලා සැක හිතෙන වෙලාවට විතරයි කියන හැඟීම මට පුංචි කාලේ ඉදලම තිබුණා.
ඒක ඒ තරම් වැදගත් නෑ..
අනිත් කාරණේ මම..ඒක තමා වැදගත්ම දේ..
නමක් පමණක් වෙන මම ..
මම ඇත්තටම ජීවත් වෙනවද..? කියන එක මමවත් හරියටම දැන ගෙන හිටපු නැති නිසා..
ආපසු ලිපිනය ලියන එකේ කිසිම වැදගත්කමක් මම දැක්කේ නෑ..

ඒ වගේම..
මම ආපසු යමක් බලාපොරොත්තු නොවුන නිසා..
එහෙමයි කියලා මගේ හිතට ඒත්තු ගන්න ගන්න මට ඕනේ උනා..
ඒත් ඇත්තටම ඒක එහෙමද..?
මේ විදියට, දිගින් දිගටම මම මාවම රවට්ටා ගනිමින් හිටියා..
………………………………………………………………
ඒත් ඔයාගේ ඔෆිස් එක ලඟින් ඒ ආව ගිය කොයිම හරි මොහොතක පුරුදු ‘පියවර හඬ’ පිටු පසින් ඇහේවියි කියලා මම බලාපොරොත්තු උනේ නෑ කිව්වොත් ඒක බොරුවක්..