‘අහස බලන්නැයි’

තරු විසුල රැයක
ඔබේ කුඩා කුටියෙහි කවුළුවෙන්
‘අහස බලන්නැයි’
පණිවිඩයක් එවමි..
ඔබ අවදිවූ බව හඟවන
කොළ එලිය දැල්වෙන තුරු
තත්පර ගනිමි..
පණිවිඩය දුටු බව කියන
ඔබේ රුව මතුව ආ සැනින්
‘හා’ කියන්නත් ඉස්සර
ඔරායන්ගේ කඩුව අරගෙන
තරු කඩා දමමි…

තරු කඩා වැටෙන’තර
දෙහදවතක සලකුණක් යවා
ඔබ ආය එන්න පෙර
කෙටි ඇමතුම් කවුළුව වසමි..
ඉතිං ,
ඔබ මටම ලැබේදැයි නොදනිමි..

රැලි නගන…

 

රැලි නගන විල් දියක
සියුම් ජල තරඟ’තර
කිමිදෙමි..

සඳ තරුත් නැති රැයක
කදෝකිමි එලි පවා
නොසොයමි..

සිත තියා නික්මෙන්න
ඉඩකඩක් සොය සොයා
නොවෙහෙසෙමි..

හිස තියා හඬන්නට
උරහිසක් නැති හෙයින්
නිහඬවෙමි..

සුරකිමි…

කාලයේ ඇඟිලි තුඩ’ඟින්
අතීතය අවුස්සා
මතක දල්වාලමි
වත්මනේ සුළං රැල්
දෝතින් මුවා කර
දැල්වුණු මතක සුරකිමි
දිදුලන මතක’තර
ඔබ සිනා නගන’යුරු දැක
සතුටු වෙමි..

ඔබ නැතිව

එවන්නද …?

තව පින්තූර කිහිපයක්..
ඉර බසින
සඳ නැගෙන
තරුද එකිනෙක එබෙන
හිම තුහින
තුරැ අගට ඇද වැටෙන
සුළං ඒ පිස හමන
පාලු හිම කතරක

ඔබ නැතිව
මං ඉන්න..

තනිය හොඳ හැටි දැනෙන
තව පින්තූර කිහිපයක්..
එවන්නද…?

බොහෝ කලකට පෙර..

ඔබ
වරින් වර එළිය වෙන
අඳුරැ වේදිකාව මත
සප්ත ස්වර අතර
සිහිනයක මෙන්
හෙමි හෙමින් ඇවිද
“මන්ද්ර ස්වරයෙන්
කව් මුදාලන”

මම
ඔබේ ඇස නොගැසෙන
ඈත කෙලවර
නැරඹුම් අසුනක
ඔබ යනෙ’න තැන
ඔබ නොදැන
ඔබ දෙස බලාගෙන..

අප..
එකම තැන
ඒත් ඔබ
මා නොදැක
මා ගැන නොදැන..

ඔව් ඒ
ප්රේමය පහලවන්නට
බොහෝ කලකට පෙර..

‘රහසිගතය’

නුඹ..
මතක නැති දිගු කාලයක්
ඉතා රහසිගතව සැඟව සිට
එවා ඇත පණිවිඩ
රහස් සංකේතවලට
ඔබේ සිතුවිලි ගොනු කර
පැටලිලි සහගතව
වටහාගනු අසීරුව
කේතනය කර
මටම ලැබෙන ලෙස නම් කර
ආපසු ලිපිනයක් නොමැතුව
කවරයේ ඉහල කෙළවර
‘රහසිගතය’
“ඔබේ දෑසට පමණි”

මම
ඒ කිසිත් නොදැන
පර්යේශනාගාරයක
සැත්කම් මේසයක් මත
කටුක දුක් විඳ අවසන
රහසිගත කුටියක
ශිශිර තාරක නින්දක
දැන්
සියුම් කම්පන සහිතව
සිහිනයකදී මෙන
හෙමිහිට ගයන ඔබේ කටහඬ අසමින
නිවෙන දැල් වෙන තිරයක
ඔබේ පණිවිඩය
විකේතනය වෙන අතර
දුරක සිට
මිය යන මා දෙසම බලාගෙන
ඒත් ඔබේ අත අල්ලගෙන..

……….

 

මරණීය තුවාල
සිදුවෙන්න පෙර
අහම්බෙන් හෝ
මුණගැසුණි නම්
නුඹ…

සිහිනයකදි වුව….

 

සිහිනයකදි වුව
අතවැසිම මොහොතක
කොහේ හෝ සිට ඇවිත්
අතින් අල්ලා ගන්න
නුඹවත් ඉන්න එක
මට කොච්චරක් වටිනවද..

සිහිනයකදි වුව
අතවැසිම මොහොතක
කොහේ හෝ සිට ඇවිත්
දුක හිතන්නට එපැයි කියන්නට
නුඹවත් ඉන්න එක
මට කොච්චරක් වටිනවද..

සිහිනයකදි වුව
අතවැසිම මොහොතක
කොහේ හෝ සිට ඇවිත්
කඳුළු පිස හරින්නට
නුඹවත් ඉන්න එක
මට කොච්චරක් වටිනවද..

සිහිනයකදි වුව
අතවැසිම මොහොතක
කොහේ හෝ සිට ඇවිත්
ජීවිතය අත හරින්නට එපැයි කියන්නට
නුඹවත් ඉන්න එක
මට කොච්චරක් වටිනවද..

සිහිනයකදි වුව
අතවැසිම මොහොතක
කොහේ හෝ සිට ඇවිත්
එකම එක හාදුවක් දෙන්නට
නුඹවත් ඉන්න එක
මට කොච්චරක් වටිනවද…

යලි නොඑමි…

මට ඕනේ අතුරුදහන් වෙන්න..
කාටවත් දැන ගන්න බැරිවෙන්න
හිටපු තැන අමතක
ඉන්න තැන නොදන්න
සිහින් සුළඟක පාව ගොස්
මීදුමක අතුරුදහන් වෙන්න…
හිත කොනිති නොගැසෙන
හිත කොනිති නොගසන
නොදන්නා තැනක
අතරමං වෙන්න..
ආයෙමත් ආපහු නො එන්න..

-මඟ හැරුණු ඇමතුම-

නුඹේ මඟ හැරුණු ඇමතුම
‘මඟ හැරුණු ඇමතුම්’ කවුළුවෙන්
රතු එළියක් දල්වගෙන
වරින් වර මූණට එබෙන..
නොදැක්කා සේ අහක බැලු විට
හිතේ එක පුංචි ඉඩකට
නිය තුඩින් පහරක් ගසන
තවත් චුට්ටක් බලන් ඉන්නට
තිබුනෙ නැති දැයි
එක තැනක් පහුරු ගාමින්
පුරුදු හඬකින් විමසන
පෙරළා ඇමතුමක් දෙන්නැයි
හීන් හඬකින් මුමුණන
ඉලක්කම් එක එක ඔබමින්
යලි යලිත් මකන…
‘නුඹේ මඟ හැරුණු ඇමතුම’
අද නින්ද උදුරාගෙන ගිය..