නිල් අහස යට විලක් අසබඩ
අතින් අල්ලන් ඇවිද යන්නට…
අමාවක රෑ පාලු අහසේ
විසිරිලා ඇති තරු ගනින්නට…
ඔබේ උරහිස හිස හොවාගෙන
නෙතේ කඳුළැලි සඟව ගන්නට…
පෙරුම් පිරුවෙමි ඈත දවසක
අනේ එදවස නික්ම ගොස් ඇත…
බිඳී විසුරුණු සිහින කැබළිති
තබා සුරකිමි අඳුරු කුටියක…
ඇවිත් යන්නට ඒවි දැයි මඟ
බලමි යලි යලි සෑම මොහොතක…
හරිම ලස්සනයි අක්කේ…..
බිඳී විසුරුණු සිහින කැබළිති
තබා සුරකිමි අඳුරු කුටියක…
ඇවිත් යන්නට ඒවි දැයි මඟ
බලමි යලි යලි සෑම මොහොතක…
මේ කොටසට මම හුඟාක් ආසයි
ස්තූතියි දිල්
මම ඔයාට පණිවිඩයක් එව්වා .. හම්බුනාද..??
අපුරුයි අක්කෙ.. කාලෙකින් ආවෙ.. හරිම අපුරුයි
🙂 බොහෝම ස්තූතියි..!!
කොහේ තියන වෙලාවක්ද ..??නැද්ද මං අහන්නේ
දවසටම පැය විසිහතරනේ …නේ..ද..?? 😉
මට පණිවිඩයක්…. නෑ අක්කා.. මේල්ද ?
නැත… 😦
විහඟුන් වූ නිසාදෝ පදපෙල ගොඩාක් දැනුනා, ගැඹුරටම.
ස්තූතියි..!
එන කෙනාට එහෙනම් හාකබොන් වගේ හොඳට ඇලවෙන ගම් එකකුත් අරගෙනම එන්න කියන්න වෙනවා. 😀
අපෝ ඔය දිලාට පණිවිඩ තියලා කිසිම පලක් නෑ අක්කේ.. :p
නෑ හක්රෝස් විප් සුපර් අරන් එන්න කියමු 🙂
පණිවිඩ කරු පණිවිඩය යවා නැති හැඩයි… 😦
මේ දිනවල මගේ හිතට දැනෙන්නෙත් මේ විදිහටමයි. මුල සිට අගටම, වචනයක් වචනයක් පාසා හදවතට දැනුණා.
හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්
සොදුරු සුමිතුරු, විදිමි විසිතුරු,
ඇමිණු කැබලිති සිහින අමයුරු,
සිහින විසිරුණු එක් මැ විය යුතු!!
ස්තූතියි…!! Dilantha