වසන්තය හෙමි හෙමින් නික්ම යයි
හරියටම ඔබ ගියා වගේමයි
තනිකමට සිත සෙමෙන් පුරුදු වෙයි
එකින් එක හැලී ගිය කොළමෙනැයි
කටුක සීතල හොරෙන් අඩි තබයි
කඳුලු නෙත තෙමන සැම රැය වගෙයි
වසාලමි හද කවුළු දොර සෙමින්
මේ පාලු තනිකමම මට හොඳයි.
ගහක මල් පිපිලා පිපෙන්නේ
ඇයිද නොදන්නෙමි
හිතක මල් පිපිලා පිපෙන්නේ
ඇයිද නොදන්නෙමි
නුඹට සිත බැඳුනේ කිමැයි මා
තවම නොදන්නෙමි
නුඹට හිත බැඳි කාරනේ මම
තවම සොයන්නෙමි..
කතරෙ වැලි කැට හිරුට පෙම් බැඳ
ඇතත් ලෝ දහමින්
සොඳුරු වැස්සට දැවෙන කතරක්
ආදරෙයි පණ මෙන්
ලොවට නොපෙනෙන අරුම සෙනෙහස
ඒ වගෙයි මනරම්
කරනු බැරි තහනම්..
සඳට සදහට සෙනෙහෙ පෑමුත්
උඳුල තරු කැටයම්
හිරුට පෙම් බැඳි එකද තරුවක්
සිටිය නොහැකිද යම්
නුඹට නොහැඟෙන මගේ ප්රේමය
ඒ වගෙයි මනරම්
පුදුම වෙයි නුඹ නම්..
You Know That
You Came And
You Changed My World
~මන්දාකිණිය~
ලස්සනයි…
ස්තූතියි..!! සොරෝ
පද ටික නම් ලස්සනයි ඒත් මේ ඔයාගෙම ජිවිතෙන් නෙවෙයි නේද…?
පාලුව හෙමින් රජ වෙනවකොට හිත පතුලේ
දැනුනා සුසුම් පිටවන බව සිසිලේ
ගැහි ගැහි තිබුන හදවත අද පැකිලේ
ගමනක් නොගොස් නැවතී ඇත අද මගේ ලේ
හ්ම්ම්ම් මෙහෙම කිව්වොත් ..මට පෙනෙන දේ.
ගිම්හානයේ අවසානය අත ලඟයි
හැම තැනම හරියටම මේ වගෙයි
හිතවතෙක් වෙන්ව යනවා වගෙයි
ඉතිං මා නොවේද නොවෙයි …
නික්ම ගිය වසන්තය
යලිත් එනු ඇත නිසැකවම
කොළ හැලී නග්න වන ගහ වැල
යලිත් මල් බර වනු නියතමයි
නොගොසින් බැරි නිසාම
ගිය ගමනක් මිස
තනි කරන්නට සිතුවා නොවේ
වසා තැබුවොත් හද කවුළු දොර
කෙසේ නම් මා නැවත එන්නද
වසන්තය එනු ඇතිය
නොවැරදිම
ගහ කොලද සළු පිලි පලදිනු ඇතිය
පෙර මෙන්
ගිම්හානය මතක අමතක
නොකරනු ඇතිය
නමුත් නුඹ
අහම්බෙන්වත් එනවද යලිත් ..?ඇත්තටම…
වසන්තය සේ හෙමි හෙමින්
වෙන්ව යන බව මේ ලෙසින්
එන්න පෙර මට දැණුනි නම්…
එන්නෙ නෑ. සත්තමයි.
නෙතග කදුලැලි නොමැත, අරුමෙකි
නමුත් නොනැවත හිත දවයි
මේ කටුක පාළුව පසෙක ලා
ඉන්න තිබුණා නම් ඔබේ අස…
හඬ හඬා සිත කියයි…
ජීවිතේ හැටි මේ තමයි…
අප අයිති අපට ම නෙවෙයි…
සිතා සිටි ලෙස
ඔබත් එක්කම යන්න
තිබුනා නම් හොඳයි
එහෙම නැත්තන්
එකම තැනකම
නැවතෙන්න තිබුනත් හොදයි
ඒ මොකුත් නැති
පාලු තනිකම
දරාගන්නට බැරි තරමටම
හරි දුකයි..